5. Flessenpost

Ameland, museum Sorgdrager, 30 Juni 2016

 
 
Dear Jan, beste vriend,
 
Ik ben zo blij dat jij op mijn pad gekomen bent. Zonder jou had ik nu nog zitten prakkezeren wat ik aan moet met die oude voorwerpen die uit de kast in het museum tevoorschijn zijn gekomen.

Met je idee voor een bijzondere doos om alle vondsten netjes in op te bergen kunnen we dit hoofdstuk eindelijk afsluiten. Dan komt alles op zijn pootjes terecht.

Ik kan mij nu met een gerust hart concentreren op het Projectburo HDK 2018 en zorgen dat dat een succes wordt. Gelukkig gaat het heel goed met de activiteiten; je staat er versteld van wat er allemaal begint te lopen. De dichters zijn goed aan de gang en ook aan het kookboek wordt hard gewerkt. In het kleine huisje waar ik zit te werken, rinkelt de telefoon aan één stuk door. De hele tijd staan er bezoekers met interessante vragen voor mijn neus.

Ik heb goede hoop dat het ons gaat lukken Ameland op de kaart te zetten met de verhalen over de commandeur en het roemrijke verleden van de walvisvaart. Als dat lukt, kan ik misschien blijven – je weet hoe graag ik dat wil. Ik ga er vreselijk mijn best voor doen dat we in 2018, als Leeuwarden voor Nederland de Europese culturele hoofdstad is, écht gaan knallen.

Ontdekkingsreizen en verre bestemmingen, dat spreekt de mensen aan. Ik zie Hidde Dirks Kat nét zo beroemd worden als Captain Cook die Nieuw-Zeeland heeft ontdekt. Vol trots hebben ze op het Zuidereiland van dat land een berg naar hun ontdekker vernoemd. Dan moet toch zeker een plek op Ameland de naam van Hidde Kat krijgen? Ik zou het hoogste duin gelijk omdopen in “Katsduin”. Vind je niet?

Al die mensen die mijn kantoor in en uit lopen – dat brengt me in mijn herinnering zo weer terug naar mijn tijd bij de verkiezingscampagne van Obama. Mijn koffiekan was het geheime wapen achter het succes. Mr. President was zo aardig om mij daar in zijn overwinningsspeech voor te bedanken. De cafeïne hield de telefoonteams klaarwakker en zo konden ze onvermoeibaar blijven bellen en burgers overhalen om op Obama te stemmen. Net dat beslissende duwtje om de winst binnen te halen – YES WE CAN – ik ga weer helemaal gloeien als ik er aan denk.

Over Donald Trump wil ik het niet hebben. Ik ben net een beetje over mijn dip heen. Alleen al door zijn naam uit te spreken, schiet ik in weer de stress en begin ik te somberen. Zullen we afspreken dat we alleen grappen over hem maken? Het internet staat vol met Trump-jokes. Ken je deze? “What airline does Donald Trump aspire to fly? Hair Force One!”.

Denk je trouwens dat de objecten die ik heb ontdekt écht zijn? Er zal toch niet iemand een grap met mij uithalen? Je begint je als je alleen bent op zo’n eiland van alles in het hoofd te halen. De Amelander manier om een nieuwkomer op de proef te stellen? Zoiets als flessenpost die iemand een paar uur gelden in zee heeft gegooid en die ik dan met laag water op het strand vind…

Het zal wel niet, want al die voorwerpen die uit de kast kwamen zagen er veel te exotisch uit voor een waddeneiland. Jij gaat de waarheid vast boven water halen. Dolph zei dat ook nog tegen mij aan de telefoon: “Jan, die is goed in dingen uitpuzzelen”.

Het is toch zo’n schat, hè die Dolph, altijd begaan met mijn wel en wee. Bellen, e-mailen, kaartjes sturen, ondanks zijn drukke en overvolle leven. Een tikkeltje overdreven die bezorgdheid, dat wel, want ik red mij prima. Maar ik waardeer de aandacht van een charmante man voor mijn persoon des te meer. Jammer dat er niet meer mannen zijn die nog een deur voor een vrouw openhouden of je in je mantel helpen. Ik ben dol op dat soort attenties en kan er niet genoeg van krijgen.

Genoeg over mij gepraat. Er komt straks nog een kunstenaar langs om zijn werkstuk te laten zien. Ik mag beoordelen of het voldoende kwaliteit heeft en past het in het HDK-project. Moeilijk hoor, met al die ego’s en lange tenen.
 
Zie ik je gauw weer?
 
Liefs, Doortje.
 
 
 
Vorige hoofdstuk    Volgende hoofdstuk